dinsdag 28 februari 2012

Een prentvertelling om met kinderen over angst te spreken


Recensie door Toin Duijx (NBD|BIBLION)
Als Lars (ik-figuur) voor het eerst alleen naar school gaat, door dat enge, donkere bos, loopt hij achteruit, zodat hij zo lang mogelijk zijn moeder en hun huis nog kan zien. Onderweg komt hij allerlei fantasiewezens tegen, die hem overtuigen niet bang te zijn om door te lopen naar school en hem daarvoor hulpmiddelen aanreiken. Uiteindelijk loopt moeder achter hem aan, en blijkt dat de fantasiewezens allemaal aspecten van zijn moeder bevatten. Het laatste stukje durft Lars alleen naar school te lopen. 
Mooi verhaal waarin de angst voor het alleen naar school gaan goed wordt uitgewerkt, ook al maakt het bos als setting zijn angst groter dan normaal door kinderen ervaren zal worden. De fantasiewezens, en de overpeinzingen die Lars hierbij heeft, laten zien hoe je je angst kunt overwinnen. Het verhaal wordt vlot en invoelbaar verteld en is in vrij omvangrijke tekstblokken in de illustraties gedrukt. De prenten geven de sfeer van het verhaal goed weer, daarbij mooi gebruikmakend van donker en licht. Ook hebben alle prenten extra details die in het verhaal zelf niet genoemd worden en het verhaal aanvullen. Een prentvertelling om met kinderen over angst te spreken. 
Van de Noorse illustrator verscheen eerder bij dezelfde uitgever 'Gewoon maar wachten'. Vanaf ca. 6 jaar.
En ook Gewoon maar wachten gaat eigenlijk over angst...


Meer recensies bij Boekenroute. Koop er onze boeken veilig met iDeal of eenmalige machtiging.

maandag 6 februari 2012

Vertaalperikelen en vertaalplezier (vervolg 2)


De naam Kukelom voor de overmoedige monocyclist Ramle is net als in het origineel ontleend aan het feit dat hij bijna van zijn fiets kukelt, zoals de tekst beschrijft (han holder på å ramle av sykkelen sin). Hij bestaat het zelfs Lars daarvan de schuld te geven... Toch raadt hij Lars aan om net zo goed te worden als hij... Kukelom staat voor het meer (over)moedige aspect van Lars' potentiaal, het met doorzetten iets bereiken, al is het met vallen en opstaan.

Zie ook: Vertaalperikelen en vertaalplezier en Vertaalperikelen en vertaalplezier (vervolg)

Vertaalperikelen en vertaalplezier (vervolg)


De naam van het grappige, maar dwingende fantasiewezen/-autootje was in de Noorse uitgave van Niet helemaal alleen Virvel (werveling). De naam laten staan, door Nederlanders (in Noorse oren) uitgesproken als firfel was geen optie, de letterlijke vertaling ook niet. Draaikolk, draaikont? Allebei iets heel anders. Wervel? Wervelding? Wervelwind? Verworpen. Waaraan deed dit razendsnel verschijnende en weer verdwijnende, ufo-achtige wezen me toch denken... Aha! Aan een autootje uit mijn jeugd, zo-een waar je geen rijbewijs voor nodig had, een soort overdekte brommer... Een leraar op de middelbare school had zo'n ding. De leerlingen droegen het op een goeie dag gewoon weg en gooiden het in de vijver... Even googelen... et voilà. Karo staat voor Kabinenroller of KR (op zijn Duits uitgesproken Ka-Ro), zoals dit wagentje daar alom werd genoemd.

Zie ook http://www.citrobe.org/messAMkl.htm


Later ontdekte ik nog een sterke gelijkenis tussen het wezentje Karo en een werk van beeldhouwer Wim van Tol.

Zie ook: Vertaalperikelen en vertaalplezier en Vertaalperikelen en vertaalplezier (vervolg 2)

Vertaalperikelen en vertaalplezier

Bij het vertalen van Niet helemaal alleen vormden de namen van de fantasiewezens die kleine Lars op zijn tocht door het enge bos ontmoet/oproept een uitdaging voor de vertaler om er iets leuks van te maken. Het vlinderachtige wezen Lefja heet in het Noorse origineel Skruvla, wat ongeveer uitgesproken wordt als skruuwla met een w-klank ergens tussen de v en w in. In het Nederlands zou men raar staan te kijken en er skrufla danwel skruvvela van maken, misschien ook skruu-vla... Te ongewis. Navraag bij schrijfster Constance Ørbeck-Nilssen leerde dat Skruvla de naam is van een bergtop ergens in Noorwegen. Toen ik ging zoeken naar de etymologie van de naam werd al snel duidelijk dat het woord te maken heeft met zich groot voordoen (zoals die berg), een beetje opscheppen, lef... Dat is nou net waar Lefja met haar niet alledaagse, kwetsbare lijfje over beschikt; ze beweert honden bang te kunnen maken! Bonus: de klankassociatie van Lefja met Liefje, want lief is ze ook nog (zie tekst en tekening).