Hoe Edvard Grieg de Peer Gynt het ergste vond wat hij ooit had gelezen

De eerste twee van alle in 2011 te verschijnen titels zullen door Watervis worden gepresenteerd op Vers voor de Pers, en wel via de VZU (Vereniging Zelfstandige Uitgevers).


Het betreft:


1. de opvolger (Watervisgewijze althans) van het prentenboek Gewoon maar wachten:

Niet helemaal alleen. Prentenboek uit Noorwegen over kleine Lars, die niet helemaal alleen door het bos naar school durft te lopen, maar ook niet helemaal alleen blijkt te zijn. (Nee, ook mamma kan hem niet goed loslaten...). Hij haalt zich van alles in zijn hoofd over de gevaren onderweg. Maar Lars bedenkt helpers om zijn angsten te overwinnen.

Schrijfster Constance Ørbeck-Nilssen en Akin Duzakin ontwikkelden dit boek gezamenlijk nadat ze bij toeval aan elkaar gekoppeld waren op een studiedag van een schrijversopleiding. De poëtische Duzakin behoort tot de belangrijkste kinderboekillustratoren van Noorwegen. De omslagillustratie is al snel na verschijnen bekroond door Grafill - Noorse organisatie voor visuele communicatie, vanwege de inventieve dubbele bodem. Duzakin heeft onopvallend meerdere geheimzinnige fantasiegezichten en -gedaanten in het bos/boek verstopt; heel leuk voor groot en klein om te ontdekken ("Is dat nou echt of lijkt het maar zo...").

32 p., verschijnt tweede kwartaal 2011.

Het boek zal ook verschijnen in Zweden.
Neem vast een kijkje. 

2. In De Peer Gynt-opvoering (2003) gaat Terje Holtet Larsen (Oslo, 1963) uit van de door de Weense filosoof Otto Weininger bezochte opvoering (Oslo, 25 augustus 1902) van Ibsens Peer Gynt en neemt ons mee in een meeslepende mix van cultuur-/theaterhistorische en autobiografische gegevens. Een volstrekt originele roman over de zogenaamd documenteerbare werkelijkheid, die steeds weer nieuwe verhalen en toevallige verbanden (b)lijkt te bevatten.

De toon is soms licht ironisch, dan weer hoogst persoonlijk en ontroerend waar het gaat over de verteller/auteur als kind van een ongehuwde moeder, vaderloos als Peer. We vernemen hoe Edvard Grieg de Peer Gynt het ergste vond wat hij ooit had gelezen, hoe Edvard Munch op zijn nachtkastje een pistool als bladwijzer zou hebben liggen in Weiningers Geschlecht und Charakter - en nog veel meer n.a.v. deze suikertaart van een lichtverteerbare, nationaalromantische toneelversie uit 1902 van het van oorsprong zo bijtend-groteske hoofdwerk van Ibsen (1867). Waarom keerde Weininger als een getekend man naar Wenen terug?

Vers voor de Pers vindt plaats op maandag 7 februari van 11.00 – 16.30 uur in de Passenger Terminal Amsterdam.